سید عطاءالله مهاجرانی در یادداشتی نوشت: داستان مقاومت و فراتر استقامت ملت‌ها در جنگ‌ها شنیدنی و خواندنی است. چنانکه در جنگ دوم جهانی مقاومت مردم استالینگراد افسانه شده است.
یک سال از شهادت سید حسن نصرالله گذشته است. مراسم سالگرد در کنار مزار او برپاست، در همان ساعات، بمباران ضاحیه هنگام حضور نتانیاهو در واشنگتن با صد تن بمب تاکتیکی سمّی هسته‌ای انجام شد. نمی‌توانم باور کنم که سید حسن نصرالله از لبنان و از مقاومت و از ضاحیه رفته است. امشب (جمعه پنجم مهرماه) به محض اینکه به بیروت رسیدم، به محل شهادت و مقتل سید حسن نصرالله رفتیم. جمعیت انبوهی منطقه ضاحیه را مثل نگین در بر گرفته بود.
شاید برایتان پیش آمده باشد؛ نسبت به کسی که با او سابقه دوستی طولانی یا حتی خویشاوندی داشته‌اید؛ در‌گذار سال‌ها و تطور زمانه و تحول احوال، احساس می‌کنید و درمی‌یابید که آن‌چنان تغییر کرده‌اید که با یکدیگر تفاهم یا افق مشترک ندارید، نه افق مشترک اعتقادی و نه سیاسی و نه اجتماعی. چه باید کرد؟
«ما مصری‌ها، شیعیان افراح و شما ایرانیان شیعیان احزان هستید!» این سخن و تعبیر اندیشه برانگیز را (اندیشه به هر دو معنی تفکر و نیز دغدغه و بیم) اولین‌بار در قاهره از مرحوم «حسن حنفی» (۲۰۲۱-۱۹۳۵)فیلسوف و نظریه پرداز معاصر مصری شنیدم.
سید عطاءالله مهاجرانی، در یادداشتی درباره مصاحبه پزشکیان نوشت: شهریور ماه سال ۱۳۶۰ حج مشرف شده بودم. عضو بعثه بودم. نشریه‌ای با عنوان خبرنامه با کاغذ «آ چهار» و سیاه سفید منتشر می‌کردیم. مسئول خبرنامه بودم. نشریه هر روز صبح زود بین کاروان‌ها توزیع می‌شد.